ΣΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΤΕΛΕΝΔΟ ΜΕ ΤΟΥΣ 20 ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ

Μας ήταν αδιανόητο να βρεθούμε στην Κάλυμνο και να μην περάσουμε, για λίγο έστω, απ’ τη γειτονική Τέλενδο. Ένα νησάκι στο οποίο μας έλκει η γαλήνη του τοπίου, η απουσία κάθε μηχανοκίνητου οχήματος και η φιλοξενία των ελαχίστων μονίμων κατοίκων του. Η Τέλενδος δεν αποτελεί βεβαίως εξαίρεση ανάμεσα στα άλλα μικρά και ξεχασμένα νησιά του Αιγαίου που έχουν προβλήματα, με κυριότερο την έλλειψη νερού. Τοποθετήθηκε ένα μηχάνημα αφαλάτωσης αλλά λειτούργησε μερικούς μήνες και μετά πάπαλα. Έκτοτε ουδείς ενδιαφέρεται να το επαναφέρει σε λειτουργία. Οι επιδοτήσεις πάντως και οι μίζες έπεσαν. Ένα άλλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ασφαλούς ελλιμενισμού. Το μικρό αλιευτικό καταφύγιο γίνεται ακόμη μικρότερο με τα βυθισμένα σκάφη που καταλαμβάνουν τις λιγοστές θέσεις ελλιμενισμού. Από τις υπόλοιπες προβλήτες που εξυπηρετούν την προσέγγιση των πλοιαρίων που συνδέουν την Τέλενδο με το Μασούρι της Καλύμνου, δύο μόνο αντέχουν ακόμη. Αμφίβολο κι’ αυτές μέχρι πότε. Αυτό που σώζει την Τέλενδο είναι ότι βρίσκεται πολύ κοντά στη γειτονική Κάλυμνο και έχει διαρκή ακτοπλοϊκή σύνδεση μέσω των πλοιαρίων που τη συνδέουν με το Μασούρι. Αυτή η γειτνίαση, σε συνδυασμό με την ύπαρξη αναρριχητικών πεδίων και στην Τέλενδο, δίνει στο μικρό νησί με τους 20 μόλις κατοίκους μεγάλη σχετικώς τουριστική περίοδο. Κατά τα άλλα στην Τέλενδο υπάρχουν τα ερείπια της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του Αγ. Νικολάου, Παλαιοχριστιανικών λουτρών και Παλαιοχριστιανικής νεκρόπολης. Όλα, ως συνήθως, αφημένα στην τύχη τους και στη φθορά του χρόνου. Δεν ήταν δυνατόν, βεβαίως, να μη συνομιλήσω κι’ αυτή τη φορά με τη “Μπουμπου&#