Спеў анёлаў з вышыні з’яўляецца перакладам каляднага спеву Angels We Have Heard on High. Спакойны і лірычны, нават медытатыўны. Добра такі спеў слухаць ў сцюжу, калі навокал вее вецер і быццам прабіваючыся праз гэты вецер і ціха чутны спеў анёлаў з вышыні
Спеў анёлаў з вышыні (James Chadwick, Англія, 1862)
1. Спеў анёлаў з вышыні
Адгукаецца ў палях
Рэкі, горы і лясы
Паўтараюць радасна
Gloria in excelsis Deo!
2. Што за вестка пастушкі
Так ўзрадавала вас
У надзеі й радасці
Вас натхніла заспяваць
Gloria in excelsis Deo!
3. Пойдзем разам ў Віфліем
Нарадзіўся Госпад там
Да Хрыста хучэй ідзем
Да Адзінага Цара
Gloria in excelsis Deo!
4. Вось у яслях Ён ляжыць
Неба і зямлі Ўладар
Язэп, Марыя, памажы
Збаўцы спеў прынесці ў дар
Gloria in excelsis Deo!
Вакал - Кацярына Раюнец, Сяргей Раюнец
Гітара - Сяргей Раюнец
Губны гармонік - Арцём Сітнікаў
Скрыпка - Вікторыя Букоўская
Пераклад - Сяргей Раюнец
У відэа выкарыстана графіка “Чалавек, які палівае дрэва“ з выставы “Вяртанне“
Мастак - Аляксанд Бірук
“У карціне прысутнічае толькі дзеянне – чалавек нясе ваду каб паліць дрэва. Пры гэтым яму трэба зрабіць высілак – падняцца ўгару. Традыцыйна дрэва сімвалізуе Жыццё, а пастаўлены прадмет на ўзвышэнні азначае, што гэты прадмет мае асаблівае значэнне. Галоўная ідэя карціны: жыццё - гэта каштоўнасць. Чалавек здзяйсняе служэнне, падтрымліваючы, сцвярджаючы жыццё. Яшчэ адно тлумачэнне выявы палівання дрэва – гэта вобраз творчасці.
Дрэва таксама з’яўляецца сімвалам Валадарства Божага, якое кожны чалавек па сваіх сілах стварае і такім чынам спрыяе пашырэнню агульнага Божага Валадарства на гэтай зямлі. Паліваючы гэтае дрэва, чалавек здзяйсняе свой уклад у рост Божага Валадарства. У Бібліі ёсць параўнанне Валадарства Божага са збожжам гарчычным, якое вельмі малое, але калі вырастае, становіцца вялікім дрэвам у якім хаваюцца птушкі. У карціне выказана сама сутнасць і сэнс існавання хрысціяніна на зямлі. Маючы дом на нябёсах чалавек застаецца тут, на зямлі. Хрысціянін лічыць гэта месца сваім домам і павінен працаваць тут, апрацоўваць свой сад.“
Аляксандр Бірук