Stef bos ’’breek de stilte’’.

Hij is een kind als vele kinderen Hij is niet meer en ook niet minder Maar als je praat dan zegt hij bijna nooit iets terug Hij kan de hele dag verdwijnen In een wereld vol geheimen Hij is rusteloos en altijd op de vlucht Hij leeft alleen maar in gedachten En hij lijkt op iets te wachten Maar de trein waarop hij wacht komt nooit voorbij Er bestaan geen medicijnen Die de stilte doen verdwijnen En er zijn nog zoveel kinderen zoals hij Breek