Wołyń 1943 - Lech Makowiecki

“Czy pamiętasz, Panie Boże, Nad Wołyniem łunę krwawą I ten krzyk z płonącej chaty Mordowanych przez sąsiadów? Chyba byłeś w tamtej porze Gdzieś po innej stronie świata, Bo byś pewnie się zasmucił i przystanął, i zapłakał... Czy słyszałeś modły, Panie, Oczy ojca czy pamiętasz, Gdy hańbili córkę jego Banderowcy jak zwierzęta... On na drzwiach ukrzyżowany Błagał “Zmiłuj się nad nami!“ Zlitowali się oprawcy, Skłuli oczy bagnetami... Czy widziałeś, Ojcze Święty, Patrząc z góry przez firmament, Dzieci śliczne jak aniołki, Na sztachety powbijane... Kto je teraz poprowadzi Na spotkanie z Tobą Boże? One przecież takie małe, Zbłądzą same w tych przestworzach... Czy spamiętasz, Panie Świata, Męczenników, tych z Wołynia, Umierali z myślą o Tej, która nigdy nie zaginie. Polska o nich zapomniała, rozpłynęła się w oddali, Czasem drżąca ręka starca świeczkę jeszcze tu zapali. Porastają chwastem zgliszcza, groby toną w bujnej trawie, Jutro już nie będzie komu świeczki za nich tu postawić.“