Святы Рафал Каліноўскі

(Программа “Існасць“, Белтэлерадыёкампанія, ). Любоў Бога і бліжняга — гэта агонь, што ачышчае і выпрабоўвае кожнага чалавека, які ўсім сваім жыццём прагне адказаць на дар паклікання. Выпрабаваны менавіта гэтай любоўю, айцец Рафал, на працягу двух месяцаў нерухомы па прычыне хваробы, сто гадоў таму заканчваў сваю зямную пілігрымку. Лекар не даваў яму ніякай надзеі, бо запаленне лёгкіх было вельмі вострым і разлеглым. Калі 13 лістапада крыху адступіў кашаль, а трэцяй гадзіне пасля паўдня хворы папрасіў аб намашчэнні і Віятыку, а пасля іх дрыжачай рукой удзяліў апошняе благаслаўленне сваім сабратам. У свята Усіх Святых Кармэлю, 14 лістапада 1907 года, законнікі вадавіцкай супольнасці перажывалі дзень духоўных разважанняў. Прыёр кляштара на ложы смерці паглядаў на крыж і паўтараў: «Езу! Марыя! Мой Божа! Мой Божа! Я наталюся, калі ўбачу Тваю хвалу». На наступны дзень, ва ўспамін памерлых ордэна, каля сёмай гадзіны раніцы, айцец Рафал сказаў: «Цяпер я адпачну». (Программа “Існасць“, Белтэлерадыёкампанія) Любоў Бога і бліжняга — гэта агонь, што ачышчае і выпрабоўвае кожнага чалавека, які ўсім сваім жыццём прагне адказаць на дар паклікання. Выпрабаваны менавіта гэтай любоўю, айцец Рафал, на працягу двух месяцаў нерухомы па прычыне хваробы, сто гадоў таму заканчваў сваю зямную пілігрымку. Лекар не даваў яму ніякай надзеі, бо запаленне лёгкіх было вельмі вострым і разлеглым. Калі 13 лістапада крыху адступіў кашаль, а трэцяй гадзіне пасля паўдня хворы папрасіў аб намашчэнні і Віятыку, а пасля іх дрыжачай рукой удзяліў апошняе благаслаўленне сваім сабратам. У свята Усіх Святых Кармэлю, 14 лістапада 1907 года, законнікі вадавіцкай супольнасці перажывалі дзень духоўных разважанняў. Прыёр кляштара на ложы смерці паглядаў на крыж і паўтараў: «Езу! Марыя! Мой Божа! Мой Божа! Я наталюся, калі ўбачу Тваю хвалу». На наступны дзень, ва ўспамін памерлых ордэна, каля сёмай гадзіны раніцы, айцец Рафал сказаў: «Цяпер я адпачну».