“Glutrote Rosen“ (1939) - Evi Marlen & Franz “Teddy“ Kleindin Orchester

W dzisiejszym odcinku utwór, który stał się ostatnią melodią III Rzeszy... Foxtrott “Glutrote Rosen“ to kompozycja duńskiego pianisty Paula Lekytié (tytuł oryginalny “Blå rosor“). Po raz pierwszy został przez autora zaprezentowany publiczności trzy dni przed wybuchem II wojny światowej - 29 sierpnia 1939 roku Dlaczego przedstawioną piosenką określiłem mianem “ostatniej melodii III Rzeszy“ ? “Glutrote Rosen“ był ostatnim i jedynym utworem, przy którym w zgliszczach płonącego Berlina bawiło się najbliższe otoczenie Hitlera czekając na ostateczny upadek. Całe wydarzenie opisała w swoich wspomnieniach jedna z sekretarek Führera - Traudl Junge. 20 kwietnia 1945 roku gdy Berlin był okrążony przez sowietów i trwały już walki o zdobycie miasta, w obliczu nieuchronnej klęski i pewnej śmierci Eva Braun postanowiła po raz ostatni wydać przyjęcie. Zebrała więc towarzystwo spośród współpracowników Hitlera i personelu. Wszyscy chętni wyszli z bunkra by bawić się w sali ogrodu zimowego kancelarii Rzeszy. Przy akompaniamencie rosyjskiej artylerii pito szampana, tańczono i prowadzono rozmowy, które przeważnie dotyczyły tego jak najskuteczniej popełnić samobójstwo. W pewnym momencie ktoś przyniósł gramofon, na którym przez cały wieczór odtwarzano jedyną znalezioną wówczas płytę - “Glutrote Rosen“. Traudl Junge określiła tę zabawę “tańcem na wulkanie“. Dziesięć dni później - 30 kwietnia 1945 roku Eva Braun popełniła samobójstwo razem z poślubionym dzień wcześniej Adolfem Hitlerem. Przedstawione w tym klipie wykonanie orkiestry Teddyego Kleindina ze śpiewem Evi Marlen zostało zarejestrowane 22 czerwca 1944 roku w studiu Babelsberg. Wykonanie Evi Marlen przy akompaniamencie orkiestry Teddy’ego Kleindina jest jedynym nagraniem zawierającym niemiecki wokal jakie zostało wydane przed końcem drugiej wojny światowej. Co prawda w 1942 roku “Glutrote Rosen“ nagrał też Rudi Schuricke z orkiestrą Hansa Bunda ale wykonanie zostało wypuszczone na rynek dopiero po wojnie. Łatwo wyciągnąć wniosek, że wersja, którą słuchacie w prezentowanym filmie jest dokładnie tą samą, o której pisała Traudl Junge. Kolorowe obrazy filmowe pochodzą z prywatnej kolekcji Evy Braun. Można na nich zobaczyć krąg najbliższych współpracowników Hitlera, z których część brała udział w opisanych wyżej wydarzeniach.