ҲАДИСИ 4 - АМАЛҲО БО ХОТИМААШОН ВОБАСТААНД | ЧИЛ ҲАДИСИ АН-НАВАВӢ

ҲАДИСИ ЧАҲОРУМ АМАЛҲО БО ХОТИМААШОН ВОБАСТААНД الحـديث الرابـع «إن أحدكم يجمع في بطن أمه» 4 — عَنْ أَبِي عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَبْدِ اللهِ بنِ مَسْعُوْدٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ : حَدَّثَنَا رَسُوْلُ اللهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ الصَّادِقُ الْمَصْدُوْقُ : إِنَّ أَحَدَكُمْ يُجْمَعُ خَلْقُهُ فِي بَطْنِ أُمِّهِ أَرْبَعِيْنَ يَوْماً نُطْفَةً، ثُمَّ يَكُوْنُ عَلَقَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ يَكُوْنُ مُضْغَةً مِثْلَ ذَلِكَ، ثُمَّ يُرْسَلُ إِلَيْهِ الْمَلَكُ فَيَنْفُخُ فِيْهِ الرُّوْحَ، وَيُؤْمَرُ بِأَرْبَعِ كَلِمَاتٍ: بِكَتْبِ رِزْقِهِ وَأَجَلِهِ وَعَمَلِهِ وَشَقِيٌّ أَوْ سَعِيْدٌ. فَوَ اللهِ الَّذِي لاَ إِلَهَ غَيْرُهُ إِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ حَتَّى مَا يَكُوْنُ بَيْنَهُ وَبَيْنَهَا إِلاَّ ذِرَاعٌ فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الْكِتَابُ فَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ فَيَدْخُلُهَا، وَإِنَّ أَحَدَكُمْ لَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ النَّارِ حَتَّى مَا يَكُوْنُ بَيْنَهُ وَبَيْنَهَا إِلاَّ ذِرَاعٌ فَيَسْبِقُ عَلَيْهِ الْكِتَابُ فَيَعْمَلُ بِعَمَلِ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَيَدْخُلُهَا. [رواه البخاري (3208) ومسلم (2643)]. Аз Абўабдурраҳмон Аб-дуллоҳ ибни Масъуд, رضي الله عنه, ривоят аст, ки гуфт: паёмбари Аллоҳ, ﷺ, ки содиқ ва масдуқ аст, ба мо гуфт: «Ба вуҷуд овардани ҳар кадоми шумо дар батни модараш дар чиҳил рўз ба таври оби манӣ воқеъ мегардад, пасон ба монанди ҳамон (миқдор) хуни баста мегардад, боз монанди ҳа-мон (миқдор) порчаи гўште мегардад. Сипас малоикае ба сўйи ў фиристода мешавад, пас вай рўҳро дар он медамад, пас он (ма-лоика) ба чаҳор чиз амр карда мешавад: ба навиш-тани ризқи он (шахс), муд-дати зиндагонии он (шахс), амали он (шахс) ва бад-бахтӣ ё хушбахтии он (шахс). Қасам бар Аллоҳе, ки ҳеҷ маъбуде барҳақ ҷуз Ў нест, ба дурустӣ, яке аз шумо ҳатман амали аҳли биҳиштро анҷом медиҳад, то байни ў ва байни биҳишт (масофаи) як оринҷ намемонад, вале тақдираш бар вай сабқат карда, амали аҳли дўзахро анҷом медиҳад, пас дар он дохил мешавад. Ба дурустӣ, яке аз шумо ҳатман амали аҳли дўзахро анҷом медиҳад, то байни ў ва байни дўзах (масофае) намемонад, вале тақдираш бар вай сабқат карда амали аҳли биҳиштро анҷом медиҳад, пас дар он дохил мешавад. Ин (ҳадис)-ро ал-Бухорӣ 3208 ва Муслим 2643 ривоят карда-анд.