Ο ΑΡΗΣ κάνει πόλεμο - ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ ΠΙΣΤΙΟΛΗΣ

«..Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα. Κι όταν ακούνε το όνομά του οι Γερμανοί κρύβουνται σα λαγοί μέσα στα δάσα. Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο, ένας αητός με μια σημαία, ένα άστρο αληθινό, πολλή ζέστα -αυτός είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων. Και γω που δυο φορές όλο-όλο τον αντάμωσα, έτσι σαν τα παιδιά και γω, έτσι τον βλέπω και τον τραγουδάω τον ΑΡΗ». (Γιάννης Ρίτσος, Το υστερόγραφο της δόξας – Άρης Βελουχιώτης). Σαν σήμερα πριν 75 χρόνια, ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, ο Άρης Βελουχιώτης, πέρασε στην αθανασία της συλλογικής μνήμης και συνείδησης. «Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα», όπως έλεγε, αγωνίστηκε για την Ελλάδα και τη δημοκρατία και υπήρξε η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της Αντίστασης. Διαφώνησε με τη συμφωνία της Βάρκιζας και τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, κυνηγημένος από στρατό, και προδομένος από τους συντρόφους του, έδωσε τέλος στη ζωή του. Τους στίχους του τραγουδιού έγραψε η Μικροχωρίτισσα Ναυσικά Φλέγκα – Παπαδάκη, εμβληματική μορφή της Αντίστασης, και τους έντυσε μουσικά ο αποκαλούμενος ως «συνθέτης της αντίστασης», Αλέκος Ξένος. Η διασκευή του κομματιού είναι βασισμένη στην εκτέλεση του Πάνου Τζαβέλλα. Στίχοι Βαριαναστενάζουν τα βουνά, ο ήλιος σκοτεινιάζει Το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά πέφτουν τουφέκια ανάρια Ο ΑΡΗΣ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ Έλα βρε άπιστε Ιταλέ, Φασίστα Μουσολίνι Να μετρηθούμε οι δυο μαζί να δεις το τι θα γένει Δεν έχεις γέρους και άρρωστους, μικρά παιδιά να σφάξεις Ού