Ғәлиева Алина

Төштәр Нисәмә йыл үткән, нисәмә йыл Атай өйҙән сығып киткәнгә. Күпме кәкүк ғүмер һанап киткән Алыҫ яҙҙа һуғыш бөткәнгә... Тик әсәйем һаман төштә күрә Ҡайтып кермәҫ беҙҙең атайҙы. — Ҡайтҡан, имеш, — тиеп һөйләй-һөйләй, Көтә-көтә әсәй ҡартайҙы. Бына бөгөн дә ул, сәйен яһап, Төшөн һөйләй тағы —- бер үк төш: — Хәс элекке төҫө... Кейеме лә Үҙгәрмәгән, имеш, шул килеш... Изге төштәр!.. Һис бер юрау, яуап Табалмайһың һин был төштәргә. Тик, теш кыҫып, тағы тотонаһың Атайҙарҙан ҡалған эштәргә...