Трттнген хн-биле ынак авай!
Төрүттүнген хүнүң-биле ынак авай!
Хензиг чашты чаяап, төрээш, азырап каан,
Херелденген хүннүң чырыын биске шаңнаан.
Хевим дыдыын, хензиг када иле соп бээр,
Хөнну чазык, холу чемзиг, мээн авам.
Аъжы-чеми кезээде-ле изиг турар,
Ажы-төл дээш, кара дерин төп-ле чораан,
Авам ышкаш, делегейде деңнепки дег,
Авыралдыг кижи черле тывылбас-тыр.
Туман-даа чок, арыг кылаң дээрниң бедии
Дуу-ла ырак, сылдыс-биле, ай-ла көстүр.
Шак ол ынаар эргим авам шырай-арны
Сагыш хөңнүм чулазы бооп чырып чоруур.
Чырык чараш чуртталганы көрзүн дээштиң
Чыргал йөрээп, өпейлиинден өстүрүп каан
Хайыралдыг ынак авам чүрээмейде
Ханы чырык сүлдем болуп кады чоруур.
Мээн авам, делегейниң дээдизи-дир,
Мээн авам, менги харнын арыы дег-дир.
Мээн авам, ай дег, хүн дег, чылыг, чырык,
Мени чаяап бодараткан, Бурганым- дыр.