Словы Леаніда Пранчака
Анжаліка_Анатольеўна_Агурбаш
Конь мой малады!
Нясі, імклівы конь, нясі мяне туды,
Дзе я не буду ведаць гора і нуды,
Дзе я забуду востры боль маёй бяды.
Пагоня!
Хмары нада мной...
Зайшлося сэрца невядомаю жальбой.
Нясі, мой белы конь, нясі мяне на бой,
На люты бой з тупым адчаем і маной.
Пагоня!
Прыпеў:
Наўздагон нястрымна ня